هیچ درخت زنده ای نبود تا برای نشان دادن قلعه ی پرشکوه و تاریک بین جنگلی ک میان هزاران قلعه ی مشابه دیگرش قرار داشت اشاره کند. اینجا همه منتظر قلع و قلم نارس گذشته اند. درخت پیر درصفحه فلان و فصل بهمان گفت ک تاریخ انقضای یک امضا نه به کش و قوس هایش بلکه به طول تغییر ان خطوط کج بند شده است. چیزی ک باقی میماند رنج ان تغییر نیست ، ماحصل نابودی بیش از این ها حرفی نمیگذارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر