۱۳۹۳ اردیبهشت ۲۸, یکشنبه

درست بالای سر چاه گذشته ها به نیروی خودش مبیالد . خاطره هارا میکشد مثل هوای بهاری میبرد و غبار و خاکی که مانده بوی نا دارد تا به تن ما بنشیند. این تلاقی روزهای ما با یکدیگر گندم میساید. گندم را چه بخوانیم ؟
Posted by

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)