کتابی در دست دارم که هرمان ملویل در آن مینویسد : ترجیح می دهم که نه.
اما انسانیت چه ترجیح بدهد یا مجبور شود همه و همه بدون تاثر از محیط اطرافش پوچ است. شرایط جبری را برای ما رقم میزند که میتوانی بگویی ترجیح میدهم که نروم .ما در تلاشیم که نه در راه ، در ردی از خود قدم برداریم . بهار برای همین است . به رد پای خود خوب دقت کن . و به یاد داشته باش که در زمستان همه چیز نابود میشود . ولی من از روی جبر ترجیح دادم که نه.

پ.ن : سولو عزیز از ماهتاب میگوید در اینجا