سخنی که شوپنهاور نگفت.

زمانی که نه  راهی و نه هیچیک از ادمها و اسمایلی ها و شخصیت ها نباشند تا مای از زندگی خسته  بتواند رو در رو و دور از فضای شبکه های مجازی از زخمهایش به کسی بگوید ، یا اصلا، کسی نباشد که برایش از راه حل ها و مشکلات و حتی شوق دردی به سوی بهبودی صحبت کند ، انگار که از  همان ابتدا هیچکس وجود نداشته ، انگار که  ما هم هیچ وقت نبوده ایم